Sinds de aanslagen in Parijs is het belang van kunst voor kinderen groter dan ooit, schrijft Ramsey Nasr. Niet omdat dat zo nobel, chic of menslievend is, maar ‘omdat onze maatschappij anders morgen niet meer bestaat.’ Wie op jonge leeftijd in aanraking komt met kunst, kan ervaren dat de wereld niet stopt aan de voordeur.

Kunstonderwijs – een vaccin tegen waarheid!

Ook ik was tot een week geleden geneigd te denken dat Latijn en Grieks geen nut zou hebben. Ik bedoel, dode talen… hoe onnuttig kan een vak zijn? Latijn en Grieks bieden uitzicht op een wereld die niet meer bestaat; kunst biedt uitzicht op een wereld die nooit bestaan heeft en altijd mogelijk blijft. Dat leek mij meer met zingeving dan met nut te maken te hebben. Sinds de aanslagen in Frankrijk denk ik daar anders over.

Latijn en Grieks lieten mij kennis maken met een wereld die weggevaagd is, met goden waarin niemand nog gelooft en met talen die niet langer worden gesproken – en dat is goed. Het is de ultieme relativering, het toont ons een wereld die alleen via onze verbeelding nog kan worden opgeroepen. Romans en gedichten doen hetzelfde, evenals film, theater, opera, ballet, muziek, beeldende kunst. Ze reiken ons een parallelle wereld aan, met mensen die niet bestaan, een taal die niet langer functioneert zoals we dat gewend zijn, met nieuwe klanken, nieuwe beelden. Het maakt onze wereld groter en verwarrender.

Kunstvakken en Grieks/Latijn lijken in te gaan tegen het doel van onderwijs:
Lees meer…