Beste leden,

Onze Vereniging Leraren Schoolmuziek viert dit jaar in stilte haar 70-jarig jubileum. Vijf jaar geleden deden we dat uitbundig in Utrecht met een optreden van een Fins koor, een compositiewedstrijd, de uitreiking van een jubileumuitgave van Kunstzone aan Jan van Rossem en een voordracht over de VLS van Jos Herfs.

Dit jaar vieren we ons jubileum minder uitbundig. Maar zijn we ook minder krachtig? Stilte is in de muziek een uiterst werkzaam middel. Het biedt ruimte aan overdenking, navoelen, aan leeg worden en de dagelijkse hectiek laten voor wat die is. Stilte kan ook voor de storm zijn en spanning oproepen voor wat komen gaat. In ons werk als vereniging is het beiden.

Onze vereniging bestaat dit jaar 70 jaar. Bij 70 jaar is een mensenleven al een flink eind volbracht en volgt nog het nagenieten. Hoe zit dat met onze vereniging?

Het bestuur van de VLS heeft in september 2018, samen met een aantal genodigden, de vereniging denkbeeldig opgeheven en de vraag in het midden gelegd: zouden we in 2018 de noodzaak vinden opnieuw een vereniging op te richten zoals de VLS en zo ja, wat zou die dan moeten doen?

Onze conclusie was: ja, er zijn zeker redenen om opnieuw te bestaan. Maar er is meer of wellicht vooral ander werk aan de winkel. We werken deze weken binnen het bestuur aan een nieuw elan en aan een nieuw gezicht. Je zult dat in 2019 gaan merken. De nieuwe VLS wil meer zelfbewust en met meer durf, pro-actief keuzes maken. Wil aanjager zijn en zich met partners verbinden om meer kracht te kunnen zetten. Wil verfrissen, overtuigen, inspireren, regie nemen en focussen.

Meer dan ooit is er aandacht voor muziek in de klas. Meer dan ooit staat het beroep muziekdocent ook onder druk. Worden we vogelvrijverklaard en kunnen we onze diploma’s aan de wilgen hangen? Of vinden we onszelf opnieuw uit? Kunnen we het belang van onze kunst aan de man brengen en dat op alle niveaus?

Als muziekdocent doe jij dat vast al in jouw dagelijkse praktijk en dat is een krachtige en belangrijkste eerste stap. Veel lof en dank daarvoor! Maar daarmee zijn we er nog niet. We moeten nog meer ook ouders, directeuren, bestuurders, raden en politici meekrijgen om de vanzelfsprekendheid van levende muziek in de ontwikkeling van ieder mens te borgen.

We moeten overal klinken, weerklinken en laten klinken. We luiden de noodklokken, alarmbellen, trompetten en schalmeien. Laat 2019 een jaar zijn waarin we niet ongemerkt voorbijgaan.

2019 wordt het jaar waarin we met elkaar VLS nieuw leven inblazen. 2019 is het jaar waarin jouw werk, dat van de muziekdocent, niet ongezien zal blijven. In 2019 bestaan we zeventig jaar. We vieren dat in stilte, maar trekken gezamenlijk op en laten ons duidelijk horen!

Namens het bestuur wens ik jou een krachtig en gezond nieuw kalenderjaar, maar ook een krachtig en stralend verenigingsjaar!

Reyer Ploeg,
voorzitter